3-8 oktober 2010

Hallo België!

Hoe gaat het ermee?

Omdat het weer eens een tijdje geleden is (lees: 6 dagen) zal ik hier maar weer eens iets komen vertellen.

Om te beginnen bij 3 oktober.

3 oktober, vorige week zondag, was een beetje een luie dag.

Ik ging weer ´lopen`met mijn ouders ´sochtends, schreef weer wat en we aten de grote vis op, waarvan mijn vader beweerd hem zelf gevangen te hebben (wat ik dus niet geloof, want dat ding is gewoon té groot).

Nu goed, we aten dat ding, dus verder geen probleem.

En omdat het zondag was, deden we verder niet veel speciaals meer.

Dus werd het weer maandag en moest ik, jammer genoeg, weer terug naar school.

Ik kreeg er wel een klein feestje omdat het nog precies 50 dagen voor mijn volwassenheid was.

Best grappig.

Brazilianen die zo nederlands proberen te spreken...

Het klonk alsof ik een stel turken om mij heen had staan.

En wat mijn kennis van het Belgisch volkslied betrof...

ja, dat was ook niet echt geweldig eigenlijk, moet ik stiekem toegeven.

En toen, kwamen ze met frieten met parmezaanse kaas af.

Ik dacht: frieten met parmezaanse kaas?

Dat past toch niet!

Parmezaanse kaas hoort bij spaghetti mensen.

Oké, tis alletwee geel, frieten en spaghetti, maar toch.

Het één is patat en het ander is pasta hé.

Natuurlijk paste dat niet samen...

Tenslotte ging ik nog kijken op jéssica´s handballtraining.

Ze had dat gevraagd, dusja

Dus maandag was wel een toffe dag.

Dinsdag was een stuk saaier als maandag.

En Sandoval had zichzelf een uitslaapdag gegeven.

Arme Sandoval... die kun je zo gemakkelijk irriteren hé.

Gewoon even snel in het nederlands tellen en hij is binnen de 10 seconden verdwenen.

Ook liet ik mijn ouders hier de foto´s zien van ons knappe voortuin sieren op een 18e verjaardag.

Ze vroegen daar naar, dus.

Het was weer vrij laat geworden dinsdag, dus woensdag was ik een beetje moe.

Op woensdag ging ik na school nog wat wandelen met Eduardo en kwam ik Caroline tegen bij het terugkeren.

Die had zichzelf buitengesloten, en geen gsm natuurlijk.

Blijkt dat je hier zomaar kunt bellen met de ´langs-de-weg-telefoons`

gratis gewoon!

Maar dat zal wel niet werken naar het buitenland.

Ook was er veel discussie over de verkiezingen hier in huis.

Het feit dat hun favoriete kandidaat het nog niet gewonnen had, zinde mijn familie niet.

Maar ja, zoudden wij Belgen niet ook zo zijn?

Daarna skypte ik weer eens voor het eerst in lange tijd met mijn ouders.

Woensdag sliep ik slecht.

Waarom?

Ik heb geen idee.

Dus nam ik mijn kussen maar mee naar de klas.

Daar palmde ik Eduardo twee zijn ipod in.

Niet dat hij daar iets van zei.

En we plakte appelstikkers op Eduardo 1 zijn trui.

Sandovall had weer een uitslaapdag ingelast.

Typerend gewoonweg.

En João Vito kwam met een wel héél erg mini- touch -gsmmetje af.

We begonnen de les met een uur : hoe schrijf je een solicitatiebrief.

Zoudden ze in België misschien ook wel eens kunnen doen.

Na school had ik niet veel tijd, want jéssica had weer Engels les en ik moest dus opnieuw pannekoeken bakken.

Het lukte beter als de eerste keer.

We waren nog snel ijs gaan kopen.

We konden kiezen: Chocolade, caramel, straciatella of rum met rozijnen.

Ik zei nog zo tegen jéssica: die rum met rozijnen gaat niet passen!! Neem maar straciatella.

Daarbij, ze is pas vijftien.

Maar ze moest en zou de rum met rozijnen hebben.

Achteraf gaf ze dan toch toe dat dat niet paste.

Na het eten gingen we nog even gezellig met zijn allen op de pc om met Gabriël te praten (mijn gastbroer die in Amerika zit momenteel, voor de gene die het nog niet mochten weten).

En dus werd het vrijdag, vandaag.

Vandaag is de elfde huwelijksverjaardag van mijn ouders daarginds in België, dus proficiat!

Ik had ook alweer 2 uur eerder gedaan met school vandaag en de lentevakantie is dus officieel begonnen.

Dat betekend: Volgende week geen school!!

Mijn counselar wil vanavond even langskomen om te praten... na 1,5 maand!!

Maar ik heb geen zin om met haar te praten.

Voor mij is het wel welletjes geweest met haar.

Ik heb haar al een derde kans gegeven, en die heeft ze ook naast zich gelegd.

Ik ga haar geen kansen blijven geven.

Counselar of niet.

Ik ben benieuwd...

Liefs,

Liesy