31 augustus 2010

Dag allemaal,

Het is hier nu half 9 ´savonds en in België zullen de lampjes al wel zo goed als allemaal uit zijn.

Morgen is immers de eerste schooldag voor velen onder jullie.

Het deed wel een beetje raar toen ik dat bedacht.

Zo dat ik vanavond niet naar internaat zou gaan en voor de eerste keer in het jaar mijn kamer zou inrichten.

Die eerste nachten daar sliep ik nooit echt goed, omdat de kamer nog zo vreemd overkwam.

Zo nieuw en zo anders en een beetje leeg, want ik kreeg nooit alles gezet en opgehangen op die eerste avond.

En elk jaar breide mijn ophanggedoe wel met een heel deel uit!

Ook doet het raar dat ik dus morgenvroeg niet zal opstaan en lui door de gangen zal lopen met de andere al gearriveerde internen tot we naar het aangewezen stamlokaal moeten gaan.

Kennis maken met de klastitularis, voorlopig lesrooster waarop je je vreselijke en gezellige leerkrachten al eens kan bekijken en bijpraten met je fijne klasgenootjes.

Het doet niet alleen raar, het maakt me ook een beetje triest.

Ik was er namelijk 6 jaar van mijn leven, en dat is niet niets!

In die zes jaar daar ben ik gegroeid en opengebloeid tot de persoon die ik nu ben.

Ja, er waren momenten dat ik daar liever niet wou zijn.

Momenten waarop ik discussies of kleine ruzietjes had.

Maar die heb je thuis toch ook?

Ik mis de gezelligheid aan tafel, de avondwandelingen, de babbels in de living, de woensdagnamiddagfilms, het zwemmen in hengelhoef en de bbq op de eerste woensdag van het internaatsjaar,...

Geloof het of niet, ik mis zelfs de studie-uren, ook al las en tekende en prulde ik er meer in dan dat ik studeerde, :$

Ook voor de school zal het een beetje raar zijn.

Om daar zo niet meer elke morgen in de hal te staan kletsen tot de bel bijna ging en dan op ons gemak naar het lokaal te gaan waar we moesten zijn.

De vertrouwde gangen en leerkrachten, de muffe lokalen, het groen op de speelplaats en de banken, ja zelfs die stinkkoeien die daar soms in de wei stonden mis ik!

Maar ik ben groter geworden in die 6 jaar, en ik ben er afgestudeerd.

Dus zal ik dit boekje moeten sluiten met alles van de afgelopen jaren erin.

Het zal niet meer de rode draad en de basis van mijn leven zijn.

Ik zal nu mijn eigen weg moeten gaan.

Maar ik neem wel die mooie herrinneringen en alles wat ik geleerd heb met me mee.

Want die zijn van mij, en die neemt niemand me nu nog af.

Liesy