Vergeten

Verdorie, nu heb ik toch zeker niet vrijdag de 22e overgeslagen!!

Zo een belangrijke dag!!

De dag van het jeugd- en vrijwilligerswerk in Brazilië.

Dus daar nog even over vertellen

Het was dus vrijdagmorgen, 7 uur.

Het uur waarop de Brazilianen allemaal in hun schooluniformen naar school trekken.

Maar deze vrijdag was er eens heel veel variëteit aan de schoolpoort.

En ook Kazou, was voor het eerst in de Braziliaanse geschiedenis van mijn stad, van de partij op wat de dag van het jeugd- en vrijwilligerswerk in mijn stad moest zijn.

Met een zelfgemaakt kazousjaaltje aan en (in het begin) enigzins verkleed, trok ik naar school.

Jammer genoeg had ik de originele kazouspullen, zoals de echte sjaaltjes, de fleece en het kampshirt enzo, thuis achtergelaten, maar het zag er toch nog redelijk kazou uit.

Alleen verdween het verkleedgehalte al snel in mijn boekentas omdat de hitte het toch wel wat te warm maakte daarvoor.

Al meteen bij het binnenkomen van de eerste leerkracht kreeg ik de vraag: ´Welk jeugd – of vrijwilligerswerk vertegenwoordig jij eigenlijk?`

Ik liet heel trots mijn sjaaltje zien en vertelde erbij dat ik Kazou vertegenwoordigde.

Meer bepaald Kazou Limburg dan, maar vooral gewoon Kazou.

Iemand was zo slim om dan op te merken dat ´dat het logo was op die stoffe bandjes met dat lange woord op.`

Straffe jongerenvakanties bedoelde die dan.

Ze vroegen mij dan om uit te leggen wat Kazou voor iets is.

En ze keken mij na afloop allemaal met grote ogen aan.

Hier is het klassenverschil nogal groot en zij begrijpen niet dat Kazou er is voor iedereen!

Toen kreeg ik de vraag hoeveel ik betaalde om bij Kazou te zijn.

Dat vond ik een rare vraag, maar schijnbaar is het hier doodnormaal dat je moet betalen om vrijwilligerswerk te mogen doen.

Omdat ze toch niet helemaal begrepen wat voor dingen Kazou doet, omdat we eigenlijk alleen in de vakantie actief zijn, en omdat de leerkeracht biologie zó enthousiast en geïnteresseerd was mocht ik van hem zijn twee uren gebruiken om een ´sessie Kazou te houden`.

Ik deed dan gewoon dingen die we op kamp doen, spelletjes spelen en natuurlijk: kazoudansjes doen!

Mooi wéér vandaag...

Of ´bom dia hoje`, op zijn braziliaans.

Smiddags thuis liep ik ook nog een tijdje rond in mijn Kazou-outfit, maar tegen een uur of 4 trok ik hem dan toch maar uit.

Héét, héét en nog eens héét.

Wat wil je met 42 graden!!

Raar genoeg was het de dag daarop maar 28 graden...

En ja, ik vond 28 graden voor de eeste keer in mijn leven eens écht koud!!